|
Akompaniament - Tomasz Bajerski.
Księga Hioba, Pieśni i Treny Kochanowskiego – złączone w jednym programie poetyckim wzmacniają się wzajemnie, tworząc wyrazisty obraz cierpienia jednostki, który, paradoksalnie, jest nam wszystkim wspólny. Pieśni są wobec Trenów tym, czym pierwotne szczęście Hioba wobec jego upadku.
Hiob i Kochanowski żyli w poczuciu harmonii i porządku zbudowanego przez sprawiedliwego Boga.
Ich szczęście jest tak pełne, że podobnie jak w greckiej tragedii, strata wywołuje ponadprzeciętne cierpienie.
Z ich utworów wyłania się człowiek samotny, złamany bólem i nade wszystko pytający: dlaczego?
źródło: materiały prasowe
"O Stanisławie Celińskiej nie raz mówiono, że w każdym spektaklu rodzi się na nowo.
W „Hiobie” ukazuje widzom nową, inną od dotychczasowych kreacji postać pełną pokory, która godzi się ze swym losem.
Odwołuje się do historii swojego życia, wielu prób, na które była wystawiana, upadku i cudu jakim było dla niej uwolnienie się od nałogu."
Tygodnik Wprost
|
|
